MİM OYUNU

Ebruli hanım beni mimlemiş.Cevap vermek için biraz geciktim farkındayım.Ama gerçekten cevapları yazabilmek için uzun uzun düşünmek zorunda kaldım.Sonunda ilham geldi ve işte huzurlarınızdayım:)Umarım beğenirsiniz...

* İçerlediğimiz bir hadise (intikam almışsanız bunu da yazabilirsiniz):
70'li yıllar nedendir bilinmez benim için özlemle yadettiğim yıllar olmuştur hep.Sene sanırım 1976 idi.O yıl annem,babam ve bir grup akrabalarımızla beraber iki araba arka arkaya kutsal topraklara umre ziyaretine gitmiştik.Ben henüz 5-6 yaşlarında bir çocuktum.Gittiğimiz o uzun çöl yollarını hayal meyal hatırlıyorum.Ama bir hatıram var ki onu hiç unutamıyorum.Unutmam mümkün mü:)Sanırım Mescid-i nebevide bir ikindin sonuydu.Babam,akrabalar v.s birinci kumlukta oturuyoruz.O zaman orası gerçekten henüz kumdu.Yanımızdada bir arap ailesi var.Onlarda kalabalıkça ve benim akranım olan iri yapılı birde çocukları vardı.Orada nasıl olduysa Arap çocukla beni birinci kumluğun etrafında yarıştırdılar.Siz deyin üç tur ben diyeyim beş tur attık.Kim yenerse ona bir ödül:)Ama nafile o iri arap çocuğunu ne yaptıysam yenemedim. anlayacağınız beni geride bıraktı:)Ve ben..hala o arap çocuğuna içerliyorum.Ah..bir elime geçirsem diyorum:)

* En komik anılarımızdan biri:
İmam Hatip Lisesinde okuduğum yıllardı.Evimizle Okulum arası rahat 2 km vardı.O zaman şimdiki gibi taşımalı eğitim v.s de yoktu.Uzun yıllar tabana kuvvet gidip gidip geldik o tozlu yollardan:)Sonunda abim ve ben babamı nasıl kandırdıysak babama bir mobilet aldırdık.(Abimin pek katkısı olduğu söylenemez aslında)Neyse lafı fazla uzatmayayım.Biz tabi okula mobiletle gidip gelmeye başladık.Yine bir gün okul çıkışında baktım abim etraflarda gözükmüyor arkadaşımın birini hemencecik mobilete bindirip yola koyuldum.İtiraf etmeliyim o zamanlar bizim delikanlılık dönemimiz işte:)Bütün öğrenciler okul çıkışında.Ben henüz 200-300 metre gitmemiştim ki nasıl olduğunu hala anlayamadığım bir şekilde arkadaşımla beraber bir baktık yerlerde sürünüyoruz..devrilmiştik:)Tüm okulun huzurunda imajıda çizdirmiştik anlayacağınız:)Mobiletin arkasına bindirdiğim arkadaşımda baktım ki üzerini silkeleyerek söylene söylene benim önümden kalkıyor:)

* Büyüklerimizden biriyle yaşadığımız güzel bir hatıra:
Dedim ya 70'li yıllar benim özlemle yadettiğim yıllar olmuştur hep.Ben yine taa çocukluğuma ineyim ve sizleri;babamın o kaos dolu yılların karmaşıklığına aldırmadan elimizden tutup,bizi vaaz verdiği Dumlupınar camiine,dini sohbetlere götürdüğü o yıllara götüreyim.Genellikle mesafe yakın olduğu için yürüyerek ya da bisikletle filan giderdik.Gidip gelirken geçirdiğimiz o güzel hatıraları,babamın ve muhterem dostlarının o güzel sohbetlerini hiç unutamıyorum.Belki komik hatıra kısmınada yazabilirdim ama şimdi aklıma gelen şu hatıramıda anlatıp satırlarıma son vereyim;
Babam o zamanlar henüz Vaizliğe devam ediyordu.Bir Cuma gecesiydi sanırım.Babam kürsüde vaaz ediyor.Bir an baktım şimdi Avukat olan kardeşim tabi o zamanlar ufacık bir çocuktu kürsünün merdivenlerine dayanmış illa babamın yanına çıkmak istiyor:)neyse cemaatden bir arkadaş babamın imdadına yetiştide ucuz kurtulduk:)

Bu kadar kafi sanırım.Bu arada beni mimlediği için Ebruli hanım kardeşime teşekkür ediyor bu oyunu başlatan Ali Kahya kardeşiminde(kimseyi mimleyemediğim için)affına sığınıyorum.