Perşembe, Kasım 23, 2006

KEŞMEKEŞ

Hafakanlar basar beynimi,
Neyi ararım veya kimi?
Hep sorgularım kendimi,
Bu arayışlar bitmeyecek mi?

Yaş otuzbeş yolun yarısı!
Ben hala yolun başındayım,
Yordu beni hayat tasası,
Sanki yetmiş yaşındayım!

Meğer hayat ne zormuş?
Ateşten bir kormuş...
Sabır benim kalkanım,
İmansa tek dayanağım!!

Rabbim;açtım sana ellerimi,
Diktim semaya gözlerimi.
Sen rahman ve rahimsin,
Hem sahibim hem melce'imsin!!

4 yorum:

Siyah Zambak dedi ki...

güzel bir şiir, hususan en son
kıtasını çok sevdim..

********
RABBİM;
kapandım seccademe
beni affet diye
sonra korktum senden
belki affetmezsin diye
ama sevdim seni gönülden
korkarken kalbim gizliden
dökülürken yaşlar gözlerimden
ve titrerken ellerim korkudan
bir ışık doğdu içimde
belki bağışlarsın beni diye...

Ayşe dedi ki...

İyi ağaç kolay yetişmez; rüzgar ne kadar kuvvetli eserse, ağaçlar da o kadar sağlam olur.
(J. Willard Marriot)

Ali Kahya dedi ki...

hocam şiir size ait galiba. güzl bir şiir. paylaşın arada bir böyle; teşekkürler.

emircan dedi ki...

Değerli arkadaşlar,
Beğendiğinize sevindim.Şiir değilde benim ki içimden geçenlerdi sadece.Ayşe hanım size de çok teşekkür ederim.